असा उतरला माज

"आई-वडीलांचा आशीर्वाद"
"आई-वडलांचा आर्शीवाद"
"बाबांचा आर्शिवाद"
"नैतिकता पाळा एड्स टाळा"(रिक्षातलं वर्तन "नैतिकता टाळा एड्स पाळा")
"मुलगी शिकली प्रगती झाली"(प्रत्यक्षात मुलगी शिकली आगाऊ झाली)"
"तीन माणसं"
"ठाणे तेथे काय उणे"(सगळेच)

ही आणि ह्यासारखी अनेक वाक्य रिक्षाच्या मागच्या बाजूला लिहिलेली असतात. वाटत, व्वा! रिक्षावाला एकदम सभ्य आणि समंजस दिसतोय. म्हणून रिक्षात बसायला जातो तर आत भैय्या मग्रुरी दाखवत असतो. आणि आपल्या तळपायाची आग, चामड्याची चप्पल न वितळवता मस्तकात जाते. असं वाटतं साल्याच बकोट धरावं आणि बाहेर ओढून बेदम मारावं. सगळा माज गलितगात्र झाला पाहिजे xxxचा!! आपले मराठी रिक्षाचालक तंगड्या वर करून घरात लोळत पडतात आणि ह्या टिटव्यांना इथे भाड्याने चालवायला देतात. हे साले बिहारी रिक्षाच्या रांगेत उभे राहतात आणि आपल्याला जिथे जायचं असतं तिथे जायला नकार देतात.

एकदा मी आणि माझा एक मित्र ठाण्यात होतो आणि आम्हाला चेकनाक्याला जायचं होतं. रिक्षात बसलो आणि भैय्याला सांगितलं चेकनाका म्हणून. साला नाही म्हणाला.

भैय्या-नही, चेकनाका हम नही आऍंगे

मित्र-क्यु?

भैय्या-मुझे दुसरी जगा जाना है

मी-ठिक है, हम भी वही आऍंगे

भैय्या-देखो भैय्या नादानी ना करो. दुसरी रिक्षा पकडो

मी-साले, भैय्या तू है , मै नही! हम भी नही उतरेंगे, जिधर लेके जाना है उधर लेके चलो

मित्र-पुलिस इस्टेसन, इस्टेसन (खास भैय्या इस्टाईलमध्ये),तेरा रंडी बजार, या फिर चेकनाका....

भैय्या-भाई आप क्यु परेसान कर रहें है गरीब को?(आवाजात जरा मार्दव आला साल्याच्या)

मी-कौन साला तेरेको परेसान कर रहा है? सांतक्रुझमें होता अभी तो MNS वालोंसे पिटाई होती तेरी...

आम्ही आमच्या गप्पा सुरू केल्या, त्या शिंधडीच्याकडे लक्षच दिलं नाही. ठरवलंच होतं, काही झालं तरी रिक्षा आपल्याला हवी तिथे नेल्याशिवाय खाली उतरायचंच नाही.

भैय्या-(ओरडून)आपका क्या नाटक......

मी-(त्याला मध्येच तोडत आणि त्याच्याहून जोरात ओरडत) ए टिटवे, आवाज नीचे कर, और जहॉं हम बता रहे है वहॉं सीधेसे चल, हम उतरनेवाले नही है

पाठचे रिक्षावाले एकएक करून , गि-हाईक मिळेल तसे निघून जायला लागले. त्यामुळे ह्याचा जीव खाली-वर झाला. की आपण पहिले असून अजून इथेच आणि आपल्या मागचे निघून पण गेले. मागचे २-३ रिक्षावाले येऊन विचारून पण गेले काय झालं म्हणून. तुम्ही तुमचं काम करा , म्हणून त्यांनाही आम्ही मार्गी लावलं.
शेवटी वैतागून भैय्या रिक्षात बसला. "साला क्या बोलेगा अभी?" म्हणत रिक्षा चेकनाक्याला आणून सोडली.

भैय्या-आपके जैसा भाडा कभी मिला नही आजतक

मित्र-चुत्ये लाईनमें खडा होके ना नही बोलने का! हम फोकटमें नही बैठते तेरी गाडीमें। पैसा देते है । जिधर बोलते है उधर आनाही पडेगा ।

मान हलवत निघून गेला भैय्या. एका भैय्या रिक्षावाल्याची जिरवल्याचं समाधान मिळालं.

एकदा रात्री बारा वाजता ऑफिसमधून घरी येत होतो. मुलुंड(प) चेकनाक्यावर बस थांबली. तिथून पूर्वेला माझं घर असल्याने मला रिक्षा करावी लागते. रात्री फक्त भैय्येच रिक्षा चालवतात. मराठी माणूस बायकोला कुशीत घेऊन झोपलेला असतो त्याच्या घरी.

मी-ईस्ट जानेका है

भैय्या-नही आएगा

ज्या मग्रुरीने तो बोलला माझा टाळकंच फिरलं. माझ्याबरोबर अजून एक मित्र पण होता.

मी-तो गाडी इधर क्या मॉं xxxxके लिये खडी की है क्या?

भडकला तो. अंगावर धावून आला माझ्या. माझी कॉलर पकडून शिव्या द्यायला लागला. माझ्या कानफडात लगावली त्याने एक. मीही ह्या झालेल्या हल्ल्यातून सावरलो. त्याच्या पोटात एक गुच्चा दिला. आणि गुटघ्याने त्याच्या 'सामानावर'च लाथ मारली. त्यासरशी त्याच्या अंगातला जोरंच गेला. माझी कॉलर सोडून खाली बसला. असह्य वेदना झाल्या असतील त्याला. माझ्या मित्राने मला सोडवायचे कष्ट घेतले नाहीत. स्टॅंडच्या बाजूला एक divider चा दगड होता. तो त्याने उचलला आणि रिक्षावर टाकला. काच फुटली आणि दगड धाडक्न खाली पडला रिक्षात. काय नुकसान झालं असेल त्याचं माहिती नाही. बाजुला थोडे लोक जमा झाले. इतर रिक्षावाले बघत होते रांगेतले.

मी-अब चला जितनी चलानी है उतनी रिक्षा!

पाठच्या रिक्षावाल्याला म्हणलं.

मी- देखता क्या है? ईस्टमें चल..

तोही भैय्याच

तो-बैटीयें ना साहब....

त्याने मीटर टाकलं. पहिलं मीटर कधी पडतं त्यावरून मला आता समजायला लागलंय मीटर fast आहे की normal आहे. ह्याचं मीटर फास्ट होतं. मी काहीच बोललो नाही. घराच्या इथे आलो.

मी-मीटर फास्ट है तेरा..

भैय्या-हॉं है ना साब.

मी- क्यु?

भैय्या-वो सिटीके लिये है, लोकल के लिये नही

मी-लेकीन मै अभी लोकलमें हु. मेरा नुकसान हुआ उसका क्या? भले वो २-३ रु. का है, मै उससे बंगला नही बांधनेवाला. फिर भी क्यु?

भैय्या-(लाचार हसणं, आणि भीती वाटुन)आ..आपसे किधर ले रहें है हम ज्यादा?

साल्याने गुमान जेवढे पैसे होतात तेवढेच घेतले. आणि निघून गेला. ह्या हरामखोरांचा माज उतरवण्याची वेळ आली आहे..