अध्याय बारा - धडधड

नमस्कार श्रोतेजन । मध्ये गेले कैक दिन ।
व्यग्र होते माझे मन । काही कामी अत्यंत ॥

असो पुढील कथेसि । ऐका देऊन कर्णासि ।
सतर्क ठेवावे मनासि । तुम्ही अपुल्या श्रोतेजन ॥

माझे मन ‘ती’च्यात । गुंतले होते साक्षात ।
फार व्हायची यातायात । काय करावे सुचेना ॥

ठरवून मी मानसी । राखिले काही ‘अंतरासी’ ।
‘ती’च्यापासून निश्चयेसी । शहाणपण जे सुचलेले ॥

मम मनचि भावना । राखणे माझ्याच मना ।
हि माझी कल्पना । पटे ना ‘ती’च्या सखिस ॥

एक दिन ‘ती’ची सखी । म्हणली सांगते ‘ती’येसी ।
भाव साचले अंतरासी । जे आहेत तुझिया ॥

मी म्हणलो अबब । करू नको हा अविचार ।
ह्याचे परिणाम साचार । नाहीत चांगले ऐक हे ॥

परंतु ‘ती’चि सखी । हट्टाला पेटली साची ।
मी समजलो आत गोची । इथे आपली होणार ॥

आणि अखेर एक दिनी । कॉलेजनंतर माध्यान्ही ।
‘ती’च्या प्रीय सखिनी । कथिले ‘ती’ला सर्वही ॥

सखिचा आला फोन । म्हणाली दोपहरी दोन ।
वाजता सोडते मौन । सांगते काय वदली ‘ती’॥

इथे माझी हालत । मी तळ्यात मळ्यात ।
ह्रदय होते धडधडत । एक पळ म्हणजे एक युग ।